Leonie Brandner: Moonhorn

Tijdens haar residentie doet Leonie Brandner onderzoek naar “moonhorns”: keramische objecten in de vorm van maansikkels of hoorns die dateren uit de Bronstijd en waarover geen verdere kennis bekend is.

Een neksteun? Een religieus voorwerp? Een instrument misschien?

Moonhorns zijn een mysterie binnen de archeologie. Deze ondefinieerbare objecten, daterend uit circa 1300–600 v.Chr., zijn gevonden in het noordelijke Alpengebied. Ze zijn gemaakt van gebakken klei en variëren in grootte van vijf tot vijfentachtig centimeter. Er zijn meer dan zevenhonderd exemplaren ontdekt, niet in graven, maar vooral tussen huiselijke resten. Moonhorns zijn vaak niet volledig intact gevonden, maar in vele kleine stukjes. Is dat het gevolg van de tand des tijds, of kwam dat door een ritueel?  Wij zijn het vermogen kwijtgeraakt om deze objecten te ‘lezen’. Daardoor blijven ze zweven; rusteloos, onopgelost, ongrijpbaar. Ze laten ons achter met vragen, met mogelijkheden, en met het verlangen om te begrijpen wat ze zouden kunnen zijn.

De naam moonhorn (oorspronkelijk in Duits mondhorn) verwijst naar twee voordehand liggende associaties: “moon” vanwege de sikkelvormige maan, en “horn” vanwege de gelijkenis met een koehoorn.

”All that we have are clay objects with a name pointing simultaneously to bodies residing on this earth and to a body in outer space.” – Leonie Brandner

Kunstenaar Leonie Brandner probeert geen antwoorden op die vele vragen te vinden. In plaats daarvan probeert ze het niet-weten in haar handen te houden. Ze wil de moonhorns gebruiken als instrumenten om te kijken naar de mogelijkheden die dat niet-weten opent. Hoe gaan we om met een object dat geen enkele duidelijke reden lijkt te hebben om te bestaan? Wat is de waarde van weten tegenover niet-weten? Met haar project geeft Leonie een stem aan die onzekerheid. Ze verbindt de moonhorns met het idee van Seek You, een term uit de wereld van Earth-Moon-Earth-communicatie. Wanneer moonbouncers proberen contact te maken door radiosignalen via de maan terug naar de aarde te sturen, gebruiken ze de morse-letters CQ, die in het Engels worden uitgesproken als “Seek You.” Voor Leonie belichaamt dit het universele verlangen naar verbinding, het zoeken naar betekenis, een doel, verleden of toekomst en alles daartussenin: “You, is all there ever is to seek.”. Voor deze residency maakte ze twee publicaties met de titels: Seek en You.

Leonie experimenteerde met de materialen keramiek en geluid, om een nieuwe betekenis van moonhorns in de kapel te onderzoeken. Samen met operazangeres Nina Guo nodigde Leonie jongeren uit Hoorn uit om te onderzoeken hoe stemmen kunnen reizen door ruimte, tijd en verbeelding. De workshop begon met een introductie tot moon bouncing, een radiotechnologie die de maan als reflectieoppervlak gebruikt. De opnames die die dag werden gemaakt, zijn later naar de maan gestuurd. Wat van die maanreis terugkeerde, is vervlochten met de oorspronkelijke opnames, en nu te horen in de kapel.

De keramieken beelden zijn bij EKWC vervaardigd.
De metalen frames zijn gemaakt in samenwerking met Harriet Morley. 

De soundscape is gemaakt in samenwerking met Nina Guo and Jan van Muijlwijk van de CAMRA’s team in Dwingeloo Radio Telescope.