Finn Anton Maätita, Ribka M. Pattinama Coleman, and Jerrold Eliano Saija continue their collaboration, exploring their shared connections to the Moluccan land and the voices within the diaspora.
In Moluccan cosmologies, the body is not seen as something separate, but as one with the Land. The body and the landscape are interconnected.
Opening 28 August 4 - 8pm
Finissage 20 september 1 - 5pm
Using speculation and storytelling, this project explores the idea of an island that appears in moments of reconnection. The mountain that emerges and grows into a hovering island symbolises the transformation of both body and land in the diaspora. It embodies the search for home in the diaspora, revealing itself through encounters, memories, and shared heritage. The island is an entity that wants to be known, coming into being, where bonds are rekindled.
The chapel will serve as a stage for constructing small sets, making visible the shifting presence of home across distances. During the residency, Finn, Ribka and Jerrold will create an installation that makes the island appear by means of encounter and connection.
The work consists of a sound- and videoinstallation and facilitating gatherings that create something valuable, not only for the artists and the Moluccan diaspora, but also for more people across multiple backgrounds. In this immersive installation, the diverse Moluccan stories are united into a large and connected piece. Ribka, Finn & Jerrold will encourage the connection with each other, time and scale, by involving Moluccan communities in their process; giving them the opportunity to create this space in the chapel by means of workshops and events.
Door speculatie en het vertellen van verhalen verkent dit project het idee van een eiland dat verschijnt op momenten van herverbinding. De berg die ontstaat en uitgroeit tot een zwevend eiland, symboliseert de transformatie van lichaam en land in de diaspora. Het belichaamt de zoektocht naar thuis in de diaspora en onthult zich via ontmoetingen, herinneringen en gedeeld erfgoed. Het eiland is een entiteit die gekend wil worden, waar banden opnieuw worden verwezenlijkt.
De kapel zal dienen als een podium voor het samenstellen van kleine decors, waardoor de verschuivende aanwezigheid van thuis over afstanden zichtbaar wordt. Tijdens de residency zullen Finn, Ribka en Jerrold een installatie maken die het eiland laat verschijnen middels ontmoeting en verbinding.
Het werk bestaat uit een geluids- en video-installatie en het faciliteren van bijeenkomsten die niet alleen iets waardevols creëren voor de kunstenaars en de Molukse diaspora, maar ook voor meer mensen van talrijke achtergronden. De uiteenlopende Molukse verhalen worden in deze immersieve installatie samengebracht tot een groot en verbonden geheel. Ribka, Finn & Jerrold zullen de verbinding met elkaar, tijd en schaal verkennen door Molukse gemeenschappen te betrekken bij hun proces, wat hen de mogelijkheid biedt om door middel van workshops en evenementen deze ruimte te creëren in de kapel.
About the artists
Ribka M. Pattinama Coleman volgt momenteel een master aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Kopenhagen, bij de afdeling Media Arts. Hun praktijk richt zich op de invloed van Indonesisch en Moluks erfgoed, kolonialisme, zorgwerk, verzet, queer mythologieën en collectivisme. Als multidisciplinair kunstenaar werken ze met media zoals geluidsinstallaties, performances, video, sculpturen en het gebruik/consumptie van voedsel en drank. Met deze middelen willen ze rouw binnen de diaspora verlichten en emoties versterken en herinneringen oproepen die verbonden zijn met een verafgelegen thuis.
Finn Maätita’s praktijk ontwikkelt zich in de ecologische belichaming van hun voorouderlijke talen en de revitalisering van dit landschap. Het herinneren van Molukse strategieën rondom verhalenkunst en kennisoverdracht speelt een sleutelrol in hun werkwijze. Tijdens dit proces van counter-mapping gaat hen het constante experiment aan met opgelegde scripts, vaak resulterende in gelaagd beeld- en geluidswerk, ondersteund door subtiele elementen van performance. Wat betekent het om zich te herwortelen in de grond waar hen geboren is en in het Land waar hen naar luistert? Sou ru lakwai si ete ndi re bokala. Au lala ku e lene be sou mere takwali peneka. Hoko, tamata bokala si beteke ru ‘ai nunue ni sou kai lomai.
Jerrold Saija houdt zich bezig met de manieren waarop herinneringen vorm krijgen en vervagen. Wat eerst verloren en ontastbaar leek, blijkt te huizen in onze lichamen, archieven, intieme verbindingen, mondelinge tradities en kosmologische verhalen. Vanuit deze netwerken put hij in zijn praktijk, zodat herinneringen opnieuw ervaren, bewaard en doorgegeven kunnen worden. Met behulp van fotografie, sculptuur, video en ruimtelijke installaties weeft hij een weefsel waarin persoonlijke ervaringen en familiegeschiedenis samenkomen met de aanhoudende sporen van het koloniale verleden. Zo verbindt hij beelden uit het heden, verleden en de toekomst tot een zenuwstelsel van herinneringen dat zich vertakt in tijd en ruimte.